op Gevulde
koeken en
griesmeelpap
Karin van der Tuin - professioneel blijmaker
Mijn jongere zelf heeft vreselijk geworsteld met het leven. Ik voelde me zo vaak somber en waardeloos. Had relaties met kerels die slecht voor me waren. Deed saai werk, was altijd moe. Ik sleepte me door het leven.
en toen
Daar, op die plek, veranderde alles. Ik had niks meer hoog te houden. De caravan stond in een bosrijke omgeving, ver weg van de bewoonde wereld. Omdat de vaste lasten heel laag waren, hoefde ik niet fulltime te werken.
Teruggeworpen op mezelf ging ik beetje bij beetje de dingen anders doen dan hoe ik ze altijd gedaan had. Ik merkte hoe gelukkig ik werd van mijn eigen tempo kunnen bepalen, van de stilte en het groen om me heen, van nieuwe dingen leren, van een eigen moestuintje hebben. Het bracht me terug naar de basis: bij wie ik echt ben. Ik leerde hoe ik in elkaar steek en waar ik het goed op doe. Ook wist heel sterk wat ik niet meer wilde.
Ik ontdekte dat er iets te kiezen viel. Kloink, wat een inzicht. Ik ging ander, leuker werk doen. Stopte met vriendschappen die niet meer pasten en koos voor mensen en bezigheden die me inspireerden en energie gaven. Ik ging van overleven naar weer echt leven.
Ook constateerde ik dat ik zelden meer depressief was. Dat was me een partij interessant. Depressie stond dus niet in steen? Ongelukkig zijn is geen lotsbestemming? Je kunt er zelf iets aan doen? Wat een ontdekking!
Ook nu heb ik echt nog wel eens een mindere dag of week, maar ik zak nooit meer zo diep weg. Dan onderzoek ik het, weet welke vragen ik mezelf kan stellen. Zodra ik weet waarom ik me slecht voel, weet ik wat me te doen staat. En dan ben ik in no time weer overeind. Ik weet nu hoe ik mezelf altijd weer met mijn neus richting blij kan zetten.
ten voeten uit
- Ik ben pittig én zacht. Kan dat? Ja dus. Ik schijn mensen nogal met zichzelf te confronteren. Dat is omdat ik de kern raak van waar iemand mee zit, maar nooit-nooit-nooit om te kwetsen.
- Ik ben een vat vol tegenstrijdigheden. Ooit werkte ik als conflictbemiddelaar. Daarin kwamen die tegengestelde eigenschappen als empathisch, warm en betrokken in combinatie met stevig, scherp en to-the-point zeer goed van pas.
- Ik maak graag grapjes, ook over serieuze dingen. Juist dan. Want zware onderwerpen komen veel beter binnen in een luchtige jas.
ongelukkig zijn is geen lotsbestemming
Met depressie heb je niet levenslang.
Depressieve periodes hebben een functie: ze komen om je te laten zien dat je niet het leven leidt zoals je dat graag zou willen, omdat je jezelf niet mag of kan zijn.
Ik weet 100% zeker dat jij alles in huis hebt om depressieve, sombere en ongelukkige tijden achter je te laten.
Bloody typical
Als je me echt zou kennen, dan zou je weten dat....
- Ik ’s ochtends het liefst in mijn eigen bubbel hang en je me niet moet bellen voor een bijklets (hoe lief ik je ook vind).
- Ik blindelings op mijn intuïtie vaar (en dat daar niks zweverigs aan is).
- Ik wars ben van hoe het heurt. Dat bepaal ik zelf wel. Eigenwijs, who me?
- Ik übergevoelig ben en dus zomaar een traan met je meebiggel.
- Ik een klaterende lach heb, die in restaurants hoofdjes doet omdraaien.
- Ik enorm oplaad van alleen zijn, maar net zo hard bijtank van avondjes bier en beppen met vriendinnen.
- Ik een totaal zeefhoofd heb en alles moet noteren, maar je in gesprekken mijn voller dan volste aandacht hebt.
- Ik veel Engelse woorden gebruik, omdat die nou eenmaal lekkerder bekken soms (sue me).
- Ik altijd gelukkig word van lekker eten, of je het nu voor me maakt, koopt of bent.
Zin om meer te lezen?
Ben jij je telefoon nog de baas?
Je denkt dat het bij jou wel losloopt, zoveel zit je niet op je mobiel. Maar ben jij echt nog wel de baas?
Loskomen van telefoon – moeilijk man
Af en toe je telefoon wegleggen, daar heb ik toch geen cursus voor nodig? Zou je denken, hè. Zo zit het.
Leeftijdsgrens social media
Vind jij het smartphonegebruik bij jongeren ook verontrustend? Dan is er iets wat je moet weten.
Ik had geen idee
Jaren terug deed ik mee aan een experiment. Wat ik ontdekte was mindblowing en jij zou het zomaar kunnen herkennen.
Bemoedigende woorden
Not all those who wander are lost, zo prijkte jaren op m’n t-shirt. Als jij ook een zoeker bent, kom dan even lezen.
Heel veel laagjes
Als schrijver wil je het liefst schrijven. Duh. Toch komt er meer bij kijken, ja ook oncomfortabels.